عکس از بلاگ christianwomensspeaker

مطلبی که در زیر می‌خوانید ترجمه و خلاصه شده‌ی مقاله‌ای است از اس.ال. اسکات در هافینگتون پست

در سال‌های اخیر شمار نویسندگانی که خودشان آثارشان را منتشر می‌کنند، رشد قابل توجهی داشته، و این روش به رقیبی جدی برای شیوه سنتی نشر کتاب تبدیل شده است. هر یک از دو روش انتشار، مزایا و معایب خاص خود را دارد و نمی‌توان حکمی کلی در مورد ارجحیت یکی بر دیگری صادر کرد. در واقع هر نویسنده باید با توجه به خصوصیات اخلاقی خود و ویژگی‌های اثرش گزینه مناسبتر را انتخاب کند.  در این بین، شناخت صحیح  مزایا و معایب هر یک از روش‌ها در رسیدن به تصمیم و کم کردن هزینه‌ها موثر خواهد بود.

نشر به شیوه سنتی و از طریق ناشر باعث می‌شود یک نویسنده بتواند کتابش را در کتابفروشی‌های بیشتری به خریداران احتمالی عرضه کند. علاوه بر این، ناشر معمولا کار ویرایش و طراحی روی جلد را هم برعهده می‌گیرد. فایده دیگر شیوه نشر سنتی این است که نویسنده در تمام مراحل کار نگارش و انتشار، از کمک و همفکری یک ویراستار بهره‌مند خواهد بود. از سوی دیگر، برخی بلاگ‌ها و منتقدان تنها کتاب‌هایی را مورد ارزیابی قرار می‌دهند که به شیوه سنتی منتشر شده باشند.

اما این روش نشر ایرادات خود را هم دارد. مثلا با اینکه در این شیوه نویسنده می‌تواند از اعتبار همکاری با یک ناشر معتبر برخوردار شود، ولی کنترل بسیاری از مراحل را هم به او واگذار می‌کند. علاوه بر این، عقد قرارداد با ناشر مستلزم مذاکرات حقوقی، و در بسیار موارد استخدام وکیل است، که این کار هزینه‌های اضافی به نویسنده تحمیل می‌کند. به علاوه، قیمت نهایی کتاب را ناشر تعیین می‌کند.

البته به موازات تحول صنعت نشر، نقش و کارکرد ناشران هم در حال تغییر است، و آنها سعی دارند طیف مخاطبانشان را گسترش دهند. توافق با یک ناشر معمولا تنها راه رساندن یک کتاب به قفسه کتابفروشی‌هاست. اما برای جلب نظر یک ناشر معمولا باید از مسیر پرپیچ و خمی گذشت. بعد از نوشتن متن اولیه، گام اول تماس با واسطه‌هاست. در این کار، به صبر و پشتکار زیادی نیاز است، و نباید با جواب منفی یا بی‌اعتنایی واسطه‌ها دلسرد شد. واسطه‌ها معمولا بعد از پسندیدن یک متن، آن را ویرایش می‌کنند تا برای ارائه به ناشران آماده شود. بعد از آن مذاکرات مربوط به قرارداد انجام می‌شود، و بعد از عقد قرارداد و بازبینی‌های چندباره، نوبت به چاپ اثر می‌رسد. کل این فرآیند بطور میانگین یک سال و نیم طول می‌کشد.

انتظار طولانی و معایب دیگری که در بالا به آنها اشاره شد، باعث می‌شود برخی نویسندگان تصمیم بگیرند که شخصا اثرشان را منتشر کنند. اولین حسن این کار این است که نویسنده روی متن نهایی کنترل کامل دارد. علاوه بر این، او می‌تواند قیمت مورد نظرش را برای اثر تعیین کند، و در صورت نیاز آن را بالا یا پایین ببرد. از سوی دیگر، در این شیوه نشر، نویسنده در طراحی روی جلد و بازاریابی هم نقش دارد. به علاوه، با استفاده از این روش، نویسنده بیشترین سهم را از عواید حاصل از فروش کتاب خواهد داشت.

البته در کنار این محاسن، نویسنده مجبور خواهد بود هزینه‌های انتشار اثر و دردسرهای بازاریابی آن را شخصا متقبل شود، و مسئولیت توزیع نسخه الکترونیکی و چاپی کتاب هم برعهده خودش خواهد بود. می‌توان گفت که نویسندگانی که شخصا آثارشان را منتشر می‌کنند، ریسک بزرگی را قبول می‌کنند، اما در صورت موفقیت، چه از نظر مالی و چه از نظر رضایت شخصی، جواب به‌مراتب بهتری می‌گیرند. البته نهایتا یکی از تعیین‌کننده‌ترین عوامل در این زمینه شانس است. در بسیاری از موارد، میان تلاش و دقتی که نویسندگان در ارائه آثارشان بکار می‌بندند، با استقبالی که از اثرشان میشود، تناسب چندانی وجود ندارد.

برای تصمیم‌گیری در مورد بهترین شیوه انتشار کتاب، راحت‌ترین راه توجه به شخصیت خود نویسنده است. اگر نویسنده فردی ریسک‌پذیر و علاقه‌مند به کنترل همه مراحل و جزئیات است، به احتمال زیاد بهتر است شخصا کتابش را منتشر کند. در عوض، اگر دوست دارد تمرکزش را صرفا روی کار نوشتن بگذارد و به باقی جنبه‌ها علاقه چندانی ندارد، شیوه سنتی نشر کتاب برایش مناسبتر است.

به هرحال حسن وضعیت امروز صنعت چاپ این است که در آن نویسندگان حق انتخاب دارند، و این حق انتخاب حتی پنج سال پیش وجود نداشت. نهایتا برای هر نویسنده‌ای مهم این است که راه مناسب خودش را برای ارتباط با مخاطبان پیدا کند.