به شهادت یک هرزه

امین انصاری

۱)

امین انصاری نویسنده، پژوهشگر و فعال مدنی ایرانی ساکن استرالیا است.

«به شهادت یک هرزه» سومین اثر او، در نشر نوگام در سال ۲۰۲۰ منتشر شد. رمان «والس با آب‌های تاریک» سال ۲۰۱۳ و «ناپیدایی» سال ۲۰۱۶، کتاب‌های دیگر این نویسنده هستند که در نشر نوگام منتشر شده‌اند. دو رمان اخیر از جمله موفق‌ترین کتاب‌های این نشر بودند.

از دیگر آثار انصاری:

«شکار» (رمان)، «برای الیزه» (داستان کوتاه)، «دکمه» (داستان کوتاه)، «مقالاتی در سایکودراما» (ترجمه)، «درآمدی بر هنر رسانه‌ی جدید» (ترجمه)، «من در فراغش غمگین است» (داستان بلند)، «مقدمه ای بر روایت در هنر رسانه‌ی جدید» (ترجمه و تالیف)، «آنها هیچ از بهشت نمی‌دانند» (داستان)

همچنین امین انصاری موسس و مدیر اجرایی «بنیاد مردم» است.

۲)

درباره‌ی کتاب «به شهادت یک هرزه» از زبان نویسنده:

«برای من «به شهادت یک هرزه» میدان نبردی است که در آن مبارزه‌‌ام با سانسور، عزمم برای از یاد نبردن فجایعی که بر ما گذشته و فن داستان‌نویسی‌ام، هر سه به چالش کشیده شده‌اند. خواننده‌ باید بداند پیچیدگی در روایتی که با آن روبه‌روست یک انتخاب بازیگوشانه‌ی ساده نیست. این پیچیدگی نسبت مستقیمی دارد با تاریخی که برما گذشته.

دردی که «حسام»، قهرمان داستان را درگیر خودش کرده، تحت تاثیر اعتراضات اجتماعی و آنچه بر او و خانواده‌اش گذشته شکل گرفته. دردی ریشه‌سوز که از عمق به سطح می‌آید: درد مواجهه با خویشتن و واکاوی هویت.

۳)

من با ایجاد «توهم» هرزگی جنسی حسام در ذهن مخاطب آغاز می‌کنم و از دل شخصی‌ترین اتفاقات، داستان را به هرزگی سیاسی-اجتماعی حسام که طیفی از جامعه‌اش را دربرمی‌گیرد، می‌رسانم.

حسام از کنار همه‌ی اعتراضات اجتماعی (غیر از ۹۶ و ۹۸) می‌گذرد و زندگی‌اش را موازی با همه‌ی این درگیری‌ها می‌بیند، اما صرفا در موقعیت اولیه، نه در تمامی داستان و نه بعد از سفر درونی‌اش و تزکیه و موقعیت ثانویه‌‌اش. او خود را «شاید» پیش از شروع این سفر و فهم اهمیت جایگاهش در مناسبات اجتماعی و سیاسی در جایگاهی برتر از جامعه می‌پندارد. اما با شروع این سفر درونی و جغرافیایی به مرور تبدیل می‌شود به کسی که متوجه جایگاه اجتماعی و اعتراض خود می‌شود.»

۴)

«به شهادت یک هرزه» به عقیده‌ی بسیاری کامل‌ترین اثر امین انصاری تا امروز است.

این رمان قصه‌ی ناآرامی و تغییر است. تغییری که از تحولات اجتماعی داخل ایران شروع می‌شود و به زندگی شخصی حسام طبری حسابدار چهل‌وخرده‌ای ساله‌‌ی یک شرکت تبلیغاتی بزرگ در استرالیا سرایت می‌کند و این همه با تسلط نویسنده بر زبان و فرم، نگاه تیز و بی‌پروا و بیان صادقانه‌اش از زوایای پنهان زندگی شخصی و سیاسی قهرمان داستانش، روایتی پرکشش و تاثیرگذار می‌سازد. روایتی از درد‌های مشترک و علیه فراموشی. از طرفی انصاری با توجه به همه جوانب انسانی شخصیت‌های داستانش از آن‌ها آدم‌هایی خاکستری می‌سازد که راوی چهار دهه از تاریخ آشنا و پرفراز و فرود ایران هستند. و این چنین است که فارغ از هر ایده‌ای می‌شود به قهرمانان داستان نزدیک شد و با آن‌ها همدردی کرد.

۵)

امین انصاری:

نقد من نسبت به جامعه از روی نفرت و از بالا به پایین نگاه کردن نیست. این نقد از خواست تغییر در خویش و عزم برساختن جامعه‌ای بهتر برمی‌آید. از منظر من، خودم به عنوان نویسنده و پروتاگونیست‌هایی که ساخته‌ام، جملگی بخشی از جامعه‌اند. و این جامعه‌ای که از آن حرف می‌زنم، مخصوصا در این رمان، خوب و بد دارد؛ خاکستری است.

۶)

بخشی از کتاب « به شهادت یک هرزه»:

«وقتی شروع کنی یک روز به خودت می‌آیی می‌بینی داری از زهدان مادرت می‌آیی بیرون؛ می‌بینی داری به درد اول برمی‌گردی؛ به آن دقایق طولانی بیرون آمدن از تاریک‌ترین حفره. به دست و پا زدن بی‌امان در لزج‌ترین لفافه، به اضطرابی که از قلب‌های تپنده‌ی توی اتاق ساطع می‌شود... راست می‌گفتی مایک! حالا می‌فهمم! آدم یا به یاد آوردن را شروع می‌کند یا هرزه می‌ماند، آواره می‌ماند از یک خواب به خواب دیگر، از یک قاب به قاب بعدی، بی‌هیچ یادی از گذشته، بی‌هیچ خانه‌ای برای برگشتن.»

کتاب را از اینجا تهیه کنید:

https://nogaam.com/book/2402/