کتاب‌های شنیداری در سال‌های اخیر بسیار محبوب شده‌اند، یکی از دلایل محبوبیت این کتاب‌ها به‌خاطر سهولت استفاده از گوشی‌های هوشمند و پیشرفت‌هایی است که این گوشی‌ها کرده‌اند. ایام گوش دادن به نوار کاست‌ها و دستگاه‌های صوتی یت و یغور دیگر سرآمده است. تکنولوژی امکانات بسیار زیادی برای گوش دادن به کتاب‌های خوب برای ما فراهم کرده است.

اما همه کتاب‌خوان اعتقاد ندارند که گوش دادن به کتاب‌ها کار جالبی باشد. این منتقدان این شیوه کتاب‌خوانی را عمیق نمی‌دانند و کسانی را که به کتاب‌های شنیداری گوش می‌دهند «متقلب» می‌خوانند. به هر حال، باور عمومی این است که گوش دادن به کتاب‌ها به اندازه خواندن‌شان کار سختی نیست و آن میزان درکی را که برای خواندن کتاب لازم است، با گوش دادن به کتاب‌ها نمی‌توان به‌دست آورد.

این بحث می‌تواند به کلاس‌های درس کشیده شود، اما در این کلاس‌ها کتاب‌های شنیداری می‌توانند به ابزار ارزشمندی برای یادگیری تبدل شوند. گوش دادن یکی از اجزای اصلی یادگیری در زبان انگلیسی است.

یکی از محققان تفاوت بین پروسه‌ای را که مغز حین خواندن کتاب و گوش دادن به آن طی می‌کند بررسی کرده است و در جواب به این سوال که آیا گوش دادن به کتاب‌ها «تقلب» محسوب می‌شود می‌گوید: «گوش دادن به کتاب‌ها جایی می‌تواند تقلب محسوب شود که هدف از خواندن کتابی رمزگشایی از آن کتاب باشد. کتاب‌های شنیداری به‌نظر می‌رسد بدون آن که کاری انجام داده باشند، خودشان از پیش رمزگشایی شده باشند. اما اگر هدف از خواندن کتاب قدردانی از زبان اثر و داستان باشد، گوش دادن به کتاب‌های شنیداری هیچ‌ جور تقلبی محسوب نمی‌شود. این که گوش دادن به کتاب‌های شنیداری را تقلب بدانیم، مثل این است که دو دوست قرار باشد به دیزنی لند بروند. اولی با ماشین خودش به آن جا برسد و دومی با اتوبوس خودش را برساند و آن که خودش رانندگی کرده به آن که با اتوبوس آمده بگوید که تقلب کرده است. نکته رسیدن به مقصد و لذت بردن از آن است. نکته این نیست که چه‌طور خودتان را به آن جا رسانده‌اید.»

این که یاد بگیریم کتاب بخوانیم، قطعا کار مهمی است، هیچ کس نمی‌گوید که نیست، اما در مواردی، گوش دادن به کتاب‌ها ممکن است دانش‌آموزان را به یادگیری بیشتر ترغیب کند و یادتان باشد که خیلی از نویسندگان بزرگ داستان‌هایشان را به دیگران دیکته می‌کرده‌اند که آن‌ها بنویسند.

آنچه خواندید، بازنویسی و ترجمه این مطلب است.