تحقیقی در روزنامه گاردین منتشر شده با استفاده از ۲۵۰۰ کتاب که در میان فهرست پرفروش‌های نیویورک تایمز و فهرست کتاب‌های «قابل توجه» این روزنامه بوده‌اند، در کنار تحقیق گوگل درباره کتاب‌های «قابل بحث» که نشان می‌دهد متوسط حجم کتاب‌ها از ۳۲۰ صفحه در سال ۱۹۹۹ به ۴۲۰ صفحه در سال ۲۰۱۴ افزایش پیدا کرده است، یعنی چیزی حدود ۲۵ درصد. (نکته این جاست که زمان فیلم‌های سینمایی هم افزایش پیدا کرده، یعنی از ۱۱۸.۴ دقیقه در سال ۱۹۹۳ به ۱۴۱.۶ دقیقه در سال ۲۰۱۳ رسیده است).

این تحقیقات برای شرکت انتشاراتی Flipsnack انجام شده و مدیر این نشر اعتقاد دارد بخش اعظم این افزایش به دلیل تغییر فضای نشر به سمت انتشارات دیجیتال است.

او می‌گوید، «وقتی آدم‌ها در کتاب‌فروشی کتاب قطوری را برمی‌دارند، ممکن است مرعوب حجم کتاب شوند، در حالی که وقتی کتابی را از کتاب‌فروشی اینترنتی آمازون می‌خرند، تعداد صفحات کتاب ممکن است آن‌قدرها توجه خواننده را به خودش جلب نکند.»

یک کارگزار ادبی هم می‌گوید، فرمت‌های الکترونیکی باعث شده کتاب‌های قطور قابل حمل شوند و از آن جایی که تمرکز کتاب‌های الکترونیک بر ژانر است، ژانرهایی مثل رمانتیک، جنایی و اروتیک، افزایش طول صفحات کتاب هم شاهدی است بر تغییرات فرهنگی.

او در مصاحبه‌ای به روزنامه گاردین گفته، «با وجود حرف‌هایی که درباره مرگ کتاب به دلیل رقابت با رسانه‌های دیگر زده می‌شود، به‌نظر می‌رسد عشاق کتاب کتاب‌های طولانی و قطور را ترجیح می‌دهند، درست برخلاف لقمه‌های اطلاعاتی که ما هر روز از گوگل دانلود می‌کنیم. آمریکایی‌ها در این راه پیشرو هستند -دانا تارت، جاناتان فرنزن یا مارلون جیمز را در نظر بگیرید- اما آمریکایی‌ها در این مسیر تنها نیستند. هیلاری منتل اهل بریتانیا، النئور کَتن از نیوزیلند هر دو رمان‌های مفصلی نوشته‌اند و اگر به این فهرست نگاه کنید، می‌بینید کلی از این نویسنده‌ها هم جایزه برده‌اند. بنابراین، موسسات ادبی هم از رمان‌های بلند خوش‌شان می‌آید.»

آنچه خواندید، بازنویسی و ترجمه این مطلب است.