توی خانه داشتم دنبال کتابی می‌گشتم و به کتاب‌هایی فکر می‌کردم که جلوی روی‌ام ردیف شده بودند. با خودم فکر کردم، «چند تا کتاب در زندگی‌ام خوانده‌ام؟» تعداد کتاب‌هایی که در آن چند قفسه خاص روبه‌روی‌ام بود به ۲۷۰ کتاب می‌رسید. با اضافه کردن کل کتاب‌های خانه تعدادشان به  ۵۰۰ جلد رسید. به‌ندرت پیش می‌آید کتابی را از دست بدهم (مگر این که کتابی را قرض داده‌ باشم و برنگردانده باشند)، تنها کتاب‌هایی که دیگر ندارم، کتاب‌های بچگی‌ام هستند. آن دوره بیشتر از هر دوره دیگری در زندگی‌ام ولع کتاب خواندن داشتم و البته بیشترین وقت را هم همان دوره داشتم، اما هنوز فکر نمی‌کنم کل کتاب‌های زندگی‌ام بیشتر از ۸۰۰ جلد کتاب داشته‌ام.

امسال ۴۰ سال‌ام شد، حالا اگر بگوییم ۴۰ سال دیگر هم می‌توانم زندگی کنم و به‌طور متوسط دو کتاب در ماه می‌خوانم (کار و بچه‌داری می‌گوید که الان از این حدنصاب هم پایین‌تر هستم)، این رقم به ۱۷۶۰ کتاب می‌رسد. برای کاری که همه زندگی انجام‌اش داده‌ام و امیدوارم که همیشه هم انجام‌اش بدهم، عدد خیلی بزرگی نیست. باعث می‌شود حس بی‌کفایتی و ناامیدی کنم که این همه کتاب هست که دوست دارم بخوانم و هرگز نمی‌توانم بخوانم. می‌گویند ویسنتون چرچیل هم مقادیر زیادی همین احساس را داشته، وقتی جلوی کتاب‌خانه‌اش ایستاده، با این تفاوت که تعداد کتاب‌های او به ۵۰۰۰ کتاب در کل زندگی‌اش می‌رسیده.

انسان چه تعداد کتاب در زندگی‌اش می‌تواند بخواند؟ ویلیام گلدستون (سیاستمدار بریتانیایی) ادعا کرده ۲۲ هزار کتاب -این رقم می‌تواند درست باشد؟ روشن است که سالیان سال از آن دوره گذشته که هر آدمی می‌توانست هر کتابی را که منتشر می‌شود بخواند- می‌گویند میلتون (شاعر بریتانیایی) آخرین فردی بوده که چنین کاری انجام داده (هر چند که میلتون در ۴۵ سالگی نابینا شد، حتما عجله هم کرده). برای همین وقتی کسی کتابی را دوباره می‌خواند، برای‌ام سوال‌برانگیز است. بله، کتاب‌های کلاسیک هر بار با دوباره خواندن‌شان نکته‌های جدیدی نشان‌مان می‌دهند و هر کدام از ما کتاب‌های موردعلاقه‌ای داریم که هر از گاهی می‌رویم سراغ‌شان، اما بهتر نیست به جای این که نسخه بالینی کتابی را کنارمان داشته باشیم، به سراغ کشف نویسنده‌های جدید برویم؟

در این میان، جایزه‌ی کمترین کتاب خوانده شده بین افراد مشهور را هم می‌توان به دیوید بکهام اهدا کرد. بکهام اوایل دهه بیست زندگی‌اش فقط یک کتاب خوانده بود، آن هم در سفرش از انگلستان به مولداوی. بکهام عنوان کتاب را به‌خاطر نداشت.

آنچه خواندید بازنویسی و ترجمه مطلبی است که مارک میسون برای روزنامه تلگراف نوشته است. میسون رمان و مقاله می‌نویسد.